Tasmanië
Tasmanië
In Tasmanie werd de eerste wijnstok rond 1820 vlakbij de hoofdstad Hobart gepland.
De wijnproductie was voornamelijk bedoeld voor de lokale consumptie.
Tasmanië is iets groter dan Nederland. Officieel geldt Tasmanië als één wijndistrict, maar er zijn opmerkelijke verschillen tussen de regios.
Tasmanië ligt ca. 200 km ten zuiden van het vaste land tussen de 41ste en 43ste zuidelijke breedtegraad.
De wijngaarden liggen in 6 gebieden, allemaal aan de oostkant.
Om praktische redenen worden de wijngebieden opgedeeld in én noordelijk en zuidelijk deel.
Geschiedenis
De wijnproductie in Tasmanië stopte plots rond 1860.
Goudvondst in Australië zorgde voor een ware goudkoorts en alle arbeidskrachten togen naar het vaste land, terwijl een lokale anti-alcoholbeweging een wet doorvoerde die productie van alcohol verbood.
Dat gold niet alleen voor brandy, maar ook voor het versterken van tafelwijn tot likeurwijnen.
Dat duurde tot eind 1950.
In 1956 begint een Franse ingenieur met zijn eigen wijngaard op het noordoostelijke deel van het eiland.
Een paar jaar later volgt een tweede wijngaard, en de ontwikkeling zet zich dan definitief door.
Tasmanië heeft een harde strijd moeten voeren om geaccepteerd te worden als wijnproducerend gebied.
Het eiland werd ondergewaardeerd door zowel de wijnhandel als de pers.
Vandaag de dag heerst er geen twijfel over dat Tasmanië kwaliteitswijnen produceert én dat er een veelbelovende toekomst gloort.
Tasmanië zal nooit een concurrent worden in kwantiteit, maar aan kwaliteit is het volledige potentieel volgens diverse experts nog niet bereikt.
Tasmaanse wijnproducenten en druiventelers moeten veel problemen overwinnen, maar toch vooral de natuur die op sommige plekken behoorlijk weerbarstig kan zijn. Aan de andere kant is de grondgesteldheid een van Australië’s beste om wijndruiven te telen. In 2003 was er 800 hectare aan wijnvelden, ongeveer 0,5% van de totale Australische productie.
Noord Tasmania
Vooral het gebied rondom Pipers River is uitstekend geschikt voor witte druiven voor de productie van vooral mousserende witte wijnen: Chardonnay, Pinot Noir en Pinot Meunier.
Het gebied is ook de thuisstad voor riesling, Gewürztraminer en Pinot gris.
Heel anders is Tamar Valley, waar volumineuze Chardonnay en rode wijnen worden geproduceerd.
Cabernet Sauvignon en Pinot Noir komen typisch uit dit gebied.
Klimaat & Bodem
Het klimaat kan vergeleken worden met champagnedistricten in enkele Noordduitse streken rondom de Rijn.
Terwijl de gemiddelde temperatuur iets lager is dan in vergelijkbare Europese streken, schijnt de zon er vaker.
Dat zorg voor een langzamere rijping van de vruchten en versterkt daarmee een intens natuurlijke fruitfinesse in het druivenkarakter.
Voorjaarsvorst kan in sommige gebieden ontstaan, maar door de invloed van de rivieren vinden er geen grote temperatuurwisselingen plaats.
De gemiddelde temperatuur in januari is 17,2 graden Celcius.
De oogst vindt plaats van vroeg in april tot eind mei.
De Bodem is enorm heuvelachtig met een afwisseling van ruige landschappen en gecultiveerd land.
Er zijn goede heuvels die gebruikt worden voor de druiventeelt.
De zeer vruchtbare grondlaag, wat lossig van structuur en wat dieperliggend, wisselt van roodachtig tot roodoranje/bruin.
De wijnvelden, die blaken van gezondheid, zijn het bewijs van een uiterst vruchtbare groei.
De aarde in Tamar Valley is overwegend basalthoudende grint over een vetachtige, ijzerhoudende kleigrond.
Druiven
Chardonnay is dominerend, en een van Australië’s meest elegante, citrus- en fruitachtig.
Er wordt ook Pinot Noir geteeld die gebruikt wordt voor zowel rode als witte wijn.
Er is een beetje Riesling, die vooral in streken rond Pipers Rivers van hoogstaande kwaliteit is, en waarmee dan ook geweldige resultaten zijn geboekt.
In rood is de Cabernet Sauvignon de belangrijkste.
Tamar Ridge is op dit moment niet beschikbaar!