Wijnwinkel en bovenwoning Eleveld aan Oosterstraat in de verkoop: 'Door krukken tot mijn negentigste is niet zinvol'

Eleveld woonde zijn hele leven in de bovenwoning. „Echt ver weg gaan we niet. Het pakhuis hier achter aan de Scholestraat wordt omgebouwd tot ons nieuwe woonhuis.’ Bert komt even terug op de uitspraak dat een keer stoppen onvermijdelijk is. „Het is niet dat ik het zat ben. Dat zeker niet. Maar de vraag is of ik tot mijn 90ste moet door krukken. Twee flessen wijn sjouwen, omdat drie niet meer lukt. Nee, dat is het ook niet”, zo is de nuchtere uitleg.

Lionel, de zoon van Bert en Ginette, ziet geen brood in het overnemen van de wijnwinkel. „Lionel is een paar weken geleden gestopt met zijn webwinkel. De leeftijdscontrole dat klanten 18 jaar of ouder moeten zijn maakt het bezorgen van wijn extra duur. Geen rendabele basis. Dus gaat hij mij niet opvolgen.

‘Een knuffel mag niet’

Corona heeft het besluit om te stoppen misschien wel versneld. Want Bert houdt van mensen, en de huidige situatie biedt weinig ruimte voor menselijke warmte. „Een hand of een knuffel mag niet. En de warme band met mijn klanten geeft juist kleur aan wat wij hier doen. Ze kopen een wijntje omdat ze gaan trouwen, of een ander leuk feestje hebben. Mensen dronken hier ook gezellig een bakje koffie, dat wordt nu heel lastig gemaakt. Er zat hier ook wel een man aan de koffie die slecht ter been was. Even babbelen, terwijl zijn vrouw ondertussen de boodschappen deed. Dat soort dingen mogen niet meer. Heel afstandelijk nu. Nee, het is er niet leuker op geworden.”

‘Bedrijf heeft een eeuw historie’

Bert heeft zijn hele leven in het familiebedrijf gewerkt. „Ik ben een jaar in militaire dienst geweest. En zeven maanden bij de politie. Dat laatste was niet mijn ding.” Eleveld heeft in de archieven van de Steenwijker Courant nog de nodige historie over het familiebedrijf weten te achterhalen. Samen met Ginette behoort hij tot de derde, en dus laatste, generatie van het bedrijf. „We gaan er op basis van de archiefstukken vanuit dat de start in 1918 was, maar dat zou ook maar zo 1915 geweest kunnen zijn.”

Het bedrijf heeft altijd op dezelfde locatie gezeten, en bestaat dus ruim honderd jaar. Ergens in 1918 begonnen opa en oma Egbert en Grietje Eleveld met de verkoop van verse vis, fruit, groenten en later een automatiek. ‘Eet nu druiven!’, zo stond er op een doek te lezen dat aan de pui hing. „En nu drinken we druiven”, zegt Ginette met een lach. De ouders van Bert, Jan en Gerritje, namen in 1949 de winkel over. „Mijn vader besloot direct om de vis eruit te doen, omdat die stonk. Het accent lag op vers gesneden groenten, geraspte worteltjes, aardappels, fruitschalen en de beste aardappels van de Steenwijker Kamp.”

Bijna 50 jaar in zaak

Bert en Ginette kwamen in 1975 in beeld om de handel over te nemen. Dat is alweer 46 jaar geleden. „Ik heb wel weken van tachtig uur gemaakt. ’s Nachts om drie uur uit bed om groenten te snijden. En daarna stond je ‘gewoon’ de hele dag in de zaak. Maar we beleefden er lol aan, daar gaat het om.” Ergens in de beginjaren negentig maakte wijn voor het eerst deel uit van het assortiment. „We hadden een hele wand met vruchtensap van een zeker merk. Volgens de leverancier hadden we de exclusieve verkoop van het product. Iemand maakte me erop attent dat ‘Onder de Balken’ het sap ook verkocht.” Dat exclusieve was dus een wassen neus. „Als je in zo’n klein stadje een concurrent erbij krijgt verdien je er niks meer aan.”

Dus ging het sap er uit, maar ja dan zit je met een lege wand. „Was ik een keer met Bene Jongschaap op een beurs. Die zei: kom we gaan een wijntje drinken.” En zo ontstond het idee om ook wijn te gaan verkopen. „Toen we met groenten en fruit stopten, hadden we al zeker twintig jaar wijn in ons assortiment.” In 2010 kwam een einde aan de groentezaak. „We becijferden dat alleen wijnverkoop meer opleverde, dan in combinatie met groenten en fruit.” Met deze ommezwaai heeft Bert geen moeite gehad. „Nee, want ik voelde me niet verplicht om groenten aan Steenwijk te blijven leveren.”

Veel Italiaanse wijnen

De roots van Ginette liggen in Frankrijk. Dan verwacht je misschien veel wijnen uit haar geboorteland in de winkel. De praktijk is anders. „Want Italiaanse wijn is meer in trek. Dat heeft veel te maken met prijs-kwaliteitsverhouding. We hebben acht vakken met Italiaanse wijn, vier met Franse, één met Duitse en vier met wijnen uit de rest van de wereld.” Bert en Ginette zijn zich ook behoorlijk in het product wijn gaan verdiepen. „We geven workshops, en hebben ook 24 jaar cursussen over wijn gegeven aan de VUSO. Ook houden we nog af en toe een wijnproeverij. Nu zijn we druk met het maken van kerstpakketten.”

Bert blijft straks nog een dag per week in de wijn actief. „Dat betreft het leveren van wijn aan de horeca, in Steenwijk, Giethoorn, en Meppel.” Stoppen gebeurt niet met pijn in het hart. „Wel zullen we de prettige interactie met mensen missen. Het is een leuke werkomgeving met blije mensen.” Geld was daarbij een middel, nooit een doel. „Werken doen we om onze vrije tijd te betalen. We genieten van de dingen die we mogen en kunnen doen. Zo is er altijd brood en kaas in huis, en picknicken met vrienden in het park is ook leuk. Het is het allemaal meer dan waard geweest.”